AGATA SZMITKOWSKA

Dla wzmożenia działalności inwestycyjnej rodziny Wedlów w dziedzinie budownictwa mieszkaniowego kluczowe znaczenie miało uchwalenie w marcu 1933 roku ustawy „o ulgach dla nowowznoszonych budowli”. W krótkim czasie ustawa zyskała potoczne miano „Lex E. Wedel”. Fakt ten świadczył dobitnie o niezwykle umiejętnym wykorzystywaniu przez przemysłowców korzyści płynących z zawartych w niej przepisów.
Krajobraz architektoniczny Warszawy wzbogaciły dzięki Wedlom liczne luksusowe kamienice oraz nowe oblicza modernizowanych budynków istniejących. Prace budowlane były zasadniczo prowadzone w dwóch rejonach miasta – na Mokotowie, pomiędzy ulicami Puławską, Madalińskiego, Sandomierską i Narbutta oraz w centrum, w rejonie domu rodzinnego Wedlów przy ul. Szpitalnej 8. Bezpośrednio z prowadzeniem fabryki związane były liczne inwestycje socjalne, polegające m.in. na budowie pracowniczego ośrodka wypoczynkowego i osiedli robotniczych lokalizowanych na Pradze, w pobliżu zakładu produkcyjnego.
Autorami sporządzanych na zlecenie Wedlów projektów architektonicznych byli ówcześni czołowi polscy architekci (Z. Mączeński, L. Korngold, J. Żórawski). Szczególnym zaufaniem rodzina darzyła pierwszego z wymienionych twórców powierzając mu znaczną część prac projektowych zamawianych na przestrzeni lat 1928 – 1939.