RECENZJA KSIĄŻKI AGNIESZKI ZABŁOCKIEJ-KOS
„ZROZUMIEĆ MIASTO. CENTRUM WROCŁAWIA NA DRODZE
KU NOWOCZESNEMU CITY 1807-1858”
WYDAWNICTWO VIA NOVA
KRZYSZTOF STEFAŃSKI
Dziewiętnastowieczne miasto jest fenomenem, który budzi uwagę badaczy już od kilkudziesięciu lat. Wrocław stanowi pod tym względem zagadnienie szczególne. Specyfikę miasta wyznacza jego złożona i bogata historia, będąca efektem historycznych procesów zachodzących na styku trzech krajów i narodów: Polski, Niemiec i Czech. Książka Agnieszki Zabłockiej-Kos jest pierwszą próbą zarysowania urbanistyki i architektury miasta w XIX wieku, w okresie panowania klasycyzmu i historyzmu. Autorka skoncentrowała się na ukazaniu przekształceń mających miejsce od okresu wojen napoleońskich do 1858. W tym czasie stworzone zostały podstawy rozwoju Wrocławia nowoczesnego, zniesiono dawne ograniczenia przestrzenne, wytyczono nowe ulice i przedmiejskie dzielnice, które zaowocowały późniejszymi przekształceniami. Wykazała przy tym silne związki Wrocławia z innymi ośrodkami niemieckimi, przede wszystkim Berlinem, ale także z europejska myślą urbanistyczną i tendencjami architektonicznymi. Książka jest przykładem wyczerpującego studium opartym na rzetelnych badaniach źródłowych, ukazującą przekształcenia urbanistyczno-architektoniczne w szerszym kontekście historycznym i społeczny. Należy do najlepszych opracowań tego typu powstałych w ostatnich kilkunastu latach.
„ZROZUMIEĆ MIASTO. CENTRUM WROCŁAWIA NA DRODZE
KU NOWOCZESNEMU CITY 1807-1858”
WYDAWNICTWO VIA NOVA
KRZYSZTOF STEFAŃSKI
Dziewiętnastowieczne miasto jest fenomenem, który budzi uwagę badaczy już od kilkudziesięciu lat. Wrocław stanowi pod tym względem zagadnienie szczególne. Specyfikę miasta wyznacza jego złożona i bogata historia, będąca efektem historycznych procesów zachodzących na styku trzech krajów i narodów: Polski, Niemiec i Czech. Książka Agnieszki Zabłockiej-Kos jest pierwszą próbą zarysowania urbanistyki i architektury miasta w XIX wieku, w okresie panowania klasycyzmu i historyzmu. Autorka skoncentrowała się na ukazaniu przekształceń mających miejsce od okresu wojen napoleońskich do 1858. W tym czasie stworzone zostały podstawy rozwoju Wrocławia nowoczesnego, zniesiono dawne ograniczenia przestrzenne, wytyczono nowe ulice i przedmiejskie dzielnice, które zaowocowały późniejszymi przekształceniami. Wykazała przy tym silne związki Wrocławia z innymi ośrodkami niemieckimi, przede wszystkim Berlinem, ale także z europejska myślą urbanistyczną i tendencjami architektonicznymi. Książka jest przykładem wyczerpującego studium opartym na rzetelnych badaniach źródłowych, ukazującą przekształcenia urbanistyczno-architektoniczne w szerszym kontekście historycznym i społeczny. Należy do najlepszych opracowań tego typu powstałych w ostatnich kilkunastu latach.