Komitet Architektury i Urbanistyki

Prof. dr hab. inż. arch. Agata Bonenberg jest związana z Komitetem Architektury i Urbanistyki Polskiej Akademii Nauk od 2020 roku, z sekcją „Klimat i środowisko”.

Od 2023 roku jest członkiem Rady Doskonałości Naukowej w zespole II Nauk Inżynieryjno-Technicznych. Od 2020 roku pełni funkcję Dyrektora Instytutu Architektury Wnętrz i Wzornictwa Przemysłowego na Wydziale Architektury Politechniki Poznańskiej. W latach 2014-2021 wykładała w Scuola di Architettura e Società oraz w Architettura Urbanistica Ingegneria delle Costruzioni na Politechnice Mediolańskiej, jest też profesorem wizytującym na Uniwersytecie Jiaotong w Chongqing w Chinach. Agata Bonenberg opublikowała ponad 120 recenzowanych tekstów naukowych, posiada liczne patenty i wzory użytkowe.

W trakcie swojej kariery zawodowej pracowała w renomowanych biurach architektonicznych, m.in. w Renzo Piano Building Workshop w Genui, we Włoszech, i brała udział w realizacji wielu projektów architektonicznych w Niemczech, Australii i Szkocji. Była członkiem zespołu projektowego przy prestiżowych projektach muzealnych w Europie i USA, w tym MUSE w Trydencie we Włoszech oraz California Academy of Sciences w San Francisco.

Jej badania w Instytucie Architektury Wnętrz i Wzornictwa Przemysłowego koncentrują się na zrównoważonym rozwoju w architekturze i projektowaniu wnętrz, z naciskiem na wdrażanie biomateriałów. Prowadzi badania w zakresie projektowania uniwersalnego oraz zasad projektowania inkluzywnego i dostępnego. Jest także kierownikiem studiów na kierunku Architektura Wnętrz na Politechnice Poznańskiej.

Dr hab. inż. arch. Bartosz Czarnecki (ur. 1968) – architekt, urbanista, profesor uczelni w Politechnice Białostockiej, specjalista w zakresie urbanistyki i planowania przestrzennego

Obszary zainteresowań:

– kształtowanie przestrzeni publicznych;

– kształtowanie przestrzeni z uwzględnieniem kryteriów bezpieczeństwa oraz dostępności;

– narzędzia kształtowania ładu przestrzennego;

– zagospodarowanie przestrzenne regionu i kraju;

– zrównoważone planowanie i projektowanie.

W 1992 ukończył w Politechnice Białostockiej studia na kierunku architektura i urbanistyka. Ukończył 2-letnie seminarium doktorskie w Instytucie Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej w Warszawie (1994) oraz Podyplomowe Studia Gospodarki Przestrzennej ma WA PB (1995). W 1999 na podstawie napisanej pod kierunkiem prof. Konrada Kucza-Kuczyńskiego rozprawy pt. Problem modernizacji przestrzeni placów rynkowych małych miast na wybranych przykładach z terenu Białostocczyzny uzyskał na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej stopień naukowy doktora. Tam też uzyskał w 2013 stopień doktora habilitowanego. Profesor uczelni w Politechnice Białostockiej (od 2014) na Wydziale Architektury w Katedrze Architektury Mieszkaniowej, a także adiunkt na Wydziale Gospodarki Przestrzennej w Wyższej Szkole Finansów i Zarządzania w Białymstoku (2000-2010).

– prodziekan WA PB ds. Nauki (2005-2012)

– sekretarz naukowy (od 2009), a od 2014 redaktor naczelny czasopisma naukowego: „Architecturae et Artibus”.

– p.o. kierownika (2012) i kierownik Zakładu, a następnie Pracowni Urbanistyki i Planowania Przestrzennego WA PB (2012-2024);

– dyrektor Instytutu Architektury i Urbanistyki WA PB (od 2019)

– kierownik dyscypliny naukowej Architektura i Urbanistyka w PB (2019-2024)

Członek Stowarzyszenia Architektów Polskich, Towarzystwa Urbanistów Polskich, Stowarzyszenia Forum Rewitalizacji, Forum Białystok – Miasto Jutra oraz Okręgowej Izby Urbanistów z/s w Warszawie do jej rozwiązania w 2014 r. Prezes Zarządu Oddziału w Białymstoku Towarzystwa Urbanistów Polskich (od 2021), członek Rady TUP.

W latach 2006-2010 członek Sekcji Historii Architektury, Urbanistyki i Konserwacji Zabytków Komitetu Architektury i Urbanistyki PAN.

Laureat Wyróżnienia Ministra  Gospodarki  Przestrzennej  i  Budownictwa  za  książkę  pt. Ogrodzenia (współautor: W. Czarnecki), Wyd. Ekvaria, 1995.

Laureat Nagrody Ministra Infrastruktury za publikację Kształtowanie bezpiecznej przestrzeni publicznej, Difin, Warszawa 2004 (wspólnie z W. Siemińskim), 2005.

Sławomir Gzell, prof. dr hab. inż. architekt,

Doktor Honoris Causa Politechniki Poznańskiej

miejsce pracy do roku 2019:

– profesor zwyczajny, Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej, Katedra Projektowania Urbanistycznego i Krajobrazu Wiejskiego, kierownik katedry i jej organizator w roku 1991,

– kierownik i właściciel Autorskiej Pracowni Projektowej PROJEKT BIS,

 wykształcenie:

1969 – magister inżynier architekt, WA PW, 1978 – doktor nauk technicznych, WA PW, 1987 – doktor habilitowany, WA PW, 1996 – tytuł naukowy profesora

uprawnienia zawodowe: – uprawnienia do projektowania w planowaniu przestrzennym nr. 519/88, – architektoniczne uprawnienia projektowe i wykonawcze nr. St-191/85, – uprawnienia do pracy w rejonach objętych ochroną konserwatorską, – Status Twórcy nr.1045, – rzeczoznawca TUP w zakresie  kształtowania struktur przestrzennych, numer ewidencyjny 32, uchwała ZG TUP z 1993, – rzeczoznawca SARP w zakresie planów realizacyjnych, 37/1, 86,

przebieg pracy zawodowej:

od 1969 do 2019 WA PW, od stanowiska asystenta  (poprzez stanowisko docenta od 1988) do profesora zwyczajnego (2001),

równocześnie:

– 1973  Biuro Planowania Rozwoju Warszawy, Pracownia Planu Ogólnego, – 1973-1975 Główny Projektant w zespole „Dzielnica Lecznictwa Uzdrowiskowego w Augustowie”, BBPB MIASTOPROJEKT Białystok, – 1974-1975            Wydział Architektury Politechniki Białostockiej, – 1977-1980 Główny Projektant w zespole „Dzielnica Mieszkaniowa Morasko dla 65 tys. osób w Poznaniu”, ZPiUI INWESTPROJEKT Poznań, – 1981-1984 Główny Projektant i starszy inspektor nadzoru, PUC WADECO i TECHNOPROJEKT Wiedeń, Benghazi, Libia, – 1987 visiting professor, School of Architecture, University of Detroit, Detroit, USA, – od 1993 do 2005 Studium Urbanistyki i Gospodarki Przestrzennej WA PW, wykłady z przedmiotu Urbanistyka Współczesna, – od 1999 Europejski Instytut Rozwoju Regionalnego i Lokalnego, Uniwersytet Warszawski, wykłady z przedmiotu Projektowanie Urbanistyczne, – 2013           profesor wizytujący Wydział Architektury Politechniki Białostockiej

przynależność do organizacji zawodowych i  zespołów naukowych,

– Polska Akademia Nauk, przewodniczący Komitetu Architektury i Urbanistyki w kadencjach 2016 – 2020 i 2020 – 2024 a w kadencji 1999 – 2002 wice-przewodniczący Komitetu, członek Komitetu w kadencji 1990 – 1993 i od 1996, od 1987r. członek Sekcji Urbanistyki Komitetu Architektury i Urbanistyki,

– Deutsche Akademie fur Stadtebau und Landesplanung DASL, członek korespondent, od 2008,

– Komitet Redakcyjny „Kwartalnika Architektury i Urbanistyki” (do 2002 i obecnie),

– Rada przy Mazowieckim Wojewódzkim Konserwatorze  Zabytków, od 2018 do 2023,

– Stowarzyszenie Architektów Polskich, 2000 – 2001 przedstawiciel SARP w komitecie organizacyjnym Samorządowej Izby Urbanistów, od 2000r. członek Kolegium Sędziów Konkursowych,

uprzednio:

– Polska Akademia Nauk, Komitet Przestrzennego Zagospodarowania Kraju, Zespoły d/s Obszarów Miejskich i Edukacji, w różnych kadencjach,

– Rada Naukowa Instytutu Gospodarki Przestrzennej i Mieszkalnictwa, 2002 – 2006, od 2013

– Polski Komitet Przygotowawczy Sesji ONZ HABITAT II,

– Centralna Komisja Kwalifikacyjna d/s Stopni i Tytułów, kadencje 2006 – 2016,

– Rada Urbanistyczno-Architektoniczna m. st. Warszawy, kadencja 2003 – 2006,

– Główna Komisja Urbanistyczno – Architektoniczna przy Ministrze właściwym dla spraw budownictwa, wice-przewodniczący, 2006 – 2016,

– Wojewódzka Komisja Urbanistyczno – Architektoniczna, 1995 – 1999,

– Centralna Komisja Nagród przy Ministrze właściwym dla spraw  budownictwa, przewodniczący sekcji urbanistyki i planowania przestrzennego,

– Towarzystwo Urbanistów Polskich, od 1977r. vice-prezes ZG TUP w kadencji 1997-2000, członek Rady TUP do 2006, członek  ZG od 2006, jedna kadencja,

– Członek Rady Association of European Schools of Planning AESOP, 2000-2004,

– International Society of City and Regional Planners ISOCARP (Międzynarodowe Stowarzyszenie Urbanistów), 2000– 2003 członek Biura i Zarządu ISOCARP i przewodniczący polskiej grupy,

ważniejsze nagrody i dłuższe stypendia zagraniczne:

– Doktor Honoris Causa Politechniki Poznańskiej, 2010,

– Medal Bene Merentibus SARP, 2023,

– nagroda zespołowa Ministra Kultury i Sztuki, prace z dziedziny ochrony zabytków, 1979,

– nagroda Polskiej Akademii Nauk za książkę „Fenomen małomiejskości”, 1989,

– nagroda Ministra Infrastruktury za redakcję naukową książki „Krajobraz architektoniczny Warszawy końca XX w.”, 2003,

– nagroda Ministra Rozwoju i Technologii za książkę „Urbanistyka XXI wieku”, 2022,

– Fulbright Foundation Senior Scholar Grant, George Washington University, Washington DC, USA, 1990,

– grant Japan International Cooperation Agency, Tokio, 1991,

– TEMPUS Individual Mobility Grant, De Montfort University, Leicester, UK, 1993,

– 22 nagrody i wyróżnienia w konkursach architektonicznych i urbanistycznych, polskich i międzynarodowych,

– kilkakrotna nagroda JM Rektora Politechniki Warszawskiej za prace naukowe i osiągnięcia dydaktyczne, ostatnio: w roku 2015 nagroda I stopnia za prace naukowe, w roku 2016 nagroda I stopnia za prace organizacyjne i nagroda I stopnia za osiągnięcia w dydaktyce,

książki, artykuły, udział w spotkaniach naukowych, prace naukowe:

– 7 monografii autorskich, 3 współautorskie i 5 redakcji naukowych innych monografii,

– 91 artykułów i komunikatów w pismach fachowych w kraju i za granicą oraz artykułów na tematy zawodowe w innych pismach,

– 120 opublikowanych referatów, także jako rozdziały w monografiach (w kraju i za granicą),

– 48 ważniejszych opracowań badawczo-naukowych, publikowanych i nieopublikowanych,

prace projektowe i inne prace zawodowe:

–  74 większych opracowań architektonicznych, urbanistycznych i planistycznych, w tym 28 miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego i 6 studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego,

– 22 nagrody w konkursach architektonicznych i urbanistycznych, w tym dwa razy pierwsza nagroda (Dzielnica Lecznictwa Uzdrowiskowego w Augustowie i dzielnica mieszkaniowa Morasko w Poznaniu),

– ok. 60 większych ekspertyz, opinii i koreferatów,

– liczne zawodowe wyjazdy zagraniczne, m.in. wielokrotne wyjazdy do Niemiec (w tym wykłady na Uniwersytecie Technicznym w Berlinie), Wielkiej Brytanii (w tym wykłady na Uniwersytecie w Edynburgu), USA (w tym wykłady na Uniwersytecie Jerzego Waszyngtona w Waszyngtonie),

dydaktyka i kształcenie kadry:

– liczne wykłady i seminaria,

– promotor ok. 160 prac magisterskich (26 nagród w rozmaitych konkursach)

– promotor 22 obronionych prac doktorskich (1 współpraca z TU Berlin, 1 współpraca z Sorboną) i dwóch rozpoczętych (otwarte przewody doktorskie),

– recenzje 65 prac doktorskich, 51 habilitacyjnych, 56 awansów profesorskich (w tym 38 tytuł profesora),

Profesor na Wydziale Architektury Politechniki Poznańskiej, koordynatorka dyscypliny Architektura i Urbanistyka w Szkole Doktorskiej PUT oraz członkini Rady Uczelni. Ekspertka w zakresie adaptacji miast do zmiany klimatu, błękitno-zielonej infrastruktury i zagospodarowania dolin rzecznych oraz zintegrowanej miejskiej gospodarki wodnej. Jest m.in. członkinią Komitetu Architektury i Urbanistyki PAN oraz Komitetu Problemowego ds. kryzysu klimatycznego PAN, Komisji Klimatologii, Zasobów Wodnych i Ochrony Powietrza PAN w Poznaniu, Rady Klimatycznej przy ONZ Global Compact Network Poland oraz think tanku Open Eyes Economy. Lokalnie współpracuje z miastem Poznań w zakresie zagospodarowania doliny Warty, rozwiązań opartych na przyrodzie i poprawy jakości środowiska oraz strategii gospodarowania wodami opadowymi dla Poznania. Jest też członkinią Rady Konsultacyjnej ds. Ochrony Środowiska i Klimatu przy Prezydencie Miasta Poznania. Laureatka m.in. nagrody Ministra Infrastruktury za wybitne osiągnięcia w dziedzinie urbanistyki. Autorka książek: „Woda w miejskiej przestrzeni publicznej. Modelowe fory zagospodarowania wód opadowych i powierzchniowych” (2011), „Miasta przyjazne rzekom” (2020) i ponad 130 innych publikacji naukowych.

Prof. dr hab. inż. architekt, inżynier,
Profesor w Katedrze Urbanistyki i Architektury Struktury Miasta, Wydział Architektury, Politechnika Krakowska.
SARP (Stowarzyszenie Architektów Polskich), status twórcy SARP,
MOIA (Małopolska Okręgowa Izba Architektów),
TUP (Stowarzyszenie Architektów Polskich),
PAN – Polska Akademia Nauk, O/Kraków, Komisja Urbanistyki i Architektury; przewodnicząca Sekcji Morfologii Urbanistycznej KUiA,
PAN – Polska Akademia Nauk, Komitet Architektury i Urbanistyki (3. kadencja), przewodnicząca Sekcji Urbanistyki,
Członek ISUF – International Seminar on Urban Form, w radzie IFUF w latach 2015-2019 oraz 2022-2025; Prezydent ISUFPolska,
Najważniejsze opublikowane prace:
2004 Paryskie kwartały: współczesna koncepcja kwartału zabudowy w strukturze miasta
2008, 2013 O orientacji w przestrzeni miasta
2013 On Orientation in The Space of The City
2019 Tkanka Urbanistyczna. Wybrane zagadnienia
Najważniejsze realizacje – zespoły mieszkaniowe w Krakowie (Piastowska-Reymonta, Słomiana) i Mielcu (Smoczka, Ks. P. Skargi, Akacjowa, Jaworowa, Sienkiewicza-Drzewieckiego, Zygmuntowska).
Zainteresowania badawcze – kompozycja urbanistyczna, morfologia i typologia formy urbanistycznej, przestrzeń i struktura miasta

Profesor Justyna Kobylarczyk kieruje Katedrą Kształtowania Środowiska Mieszkaniowego (Wydział Architektury Politechniki Krakowskiej). Na co dzień zajmuje się m.in. zagadnieniami związanymi z opracowaniem interdyscyplinarnych metod badawczych dotyczących oceny jakości środowiska zamieszkania, w tym uwarunkowań środowiskowych i klimatycznych.

Prof. dr hab. inż. arch. Justyna Kobylarczyk intensywnie współpracuje z naukowcami z takich krajów jak: Chiny, Niemcy, Rumunia, Turcja, Ukraina, Uzbekistan, Włochy. Jest członkinią Komitetu Architektury i Urbanistyki PAN, a obecnie jego przewodniczącą. Należy również do Stowarzyszenia Architektów Polskich, Towarzystwa Urbanistów Polskich, Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków oraz Stowarzyszenia Miłośników Jarosławia.

Prof. dr hab. inż. arch. Magdalena Kozień-Woźniak – dziekan Wydziału Architektury oraz przewodnicząca Rady Naukowej Dyscypliny Architektura i Urbanistyka w Politechnice Krakowskiej od 2021 roku. Jej pola działalności badawczej i twórczej koncentrują się wokół zagadnień z zakresu kształtowania współczesnych budynków użyteczności publicznej oraz znaczenia obiektów kultury dla jakości przestrzeni współczesnego miasta. Jest członkiem Komitetu Architektury i Urbanistyki Polskiej Akademii Nauk, International Federation for Theatre Research, Rady Doskonałości Naukowej w kadencji 2019-2023, Rady Naukowej Stowarzyszenia Euroregion Karpacki Polska, Gdańskiej Rady Architektury powołanej przez Prezydent Miasta Gdańska. W 2024 roku została powołana przez Prezydenta Miasta Krakowa do Rady Naukowo-Technicznej ds. budowy metra oraz do Miejskiej Komisji Urbanistyczno-Architektonicznej. Jest założycielką pracowni architektonicznej Kozień Architekci, autorów wielokrotnie nagradzanych realizacji  Muzeum Narodowego Ziemi Przemyskiej w Przemyślu, Teatru Muzycznego Capitol we Wrocławiu, Centrum Obsługi Odwiedzających Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu. W 2022 roku zespołowi autorskiemu:  Marek Kozień, Magdalena Kozień-Woźniak, Katarzyna Kozień-Kornecka została przyznana Krakowska Nagroda SARP za całokształt twórczości architektonicznej. Jest członkiem Małopolskiej Okręgowej Izby Architektów oraz Kolegium Sędziów Konkursowych Stowarzyszenia Architektów Polskich.

dr hab. inż. arch. arch. Karolina A. Krośnicka, jest zatrudniona na stanowisku profesora uczelni w Katedrze Projektowania Urbanistycznego i Planowania Regionalnego na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej.  W latach 1998-2016 była zatrudniona w Katedrze Transportu i Logistyki na Wydziale Nawigacyjnym Akademii Morskiej w Gdyni, gdzie zajmowała się głównie zagadnieniami związanymi z eksploatacją i planowaniem portów morskich i terminali portowych.

Obecnie jej zainteresowania badawcze koncentrują się na teorii dynamiki miast, zwłaszcza na styku port-miasto, planowaniu portów morskich i obszarów morskich oraz zintegrowanym zarządzaniem strefą przybrzeżną. Jej ostatnia książka poświęcona jest szybkim zmianom w technologiach portów kontenerowych i ich konsekwencjom przestrzennym dla miasta i regionu.

Drugim obszarem jej zainteresowań badawczych jest planowanie odpornych miast i poszukiwanie kreatywnych narzędzi umożliwiających obszarom zurbanizowanym dostosowanie się do warunków naturalnych i zmniejszenie ilości zużywanych zasobów poprzez wdrażanie koncepcji gospodarki o obiegu zamkniętym. Zajmuje się głównie skalą dzielnicy i miasta w kontekście ich samowystarczalności, odporności, niebiesko-zielonej infrastruktury, scenariuszy zagęszczania zabudowy, przebudowy nabrzeży i przekształcania krajobrazu.

Karolina Krośnicka jest członkiem:

– Komitetu Architektury i Urbanistyki Polskiej Akademii Nauk (KAiU PAN) od 2022 i działa w sekcji Urbanistyki;

– Zespołu Metropolitalnego przy Komitecie Przestrzennego Zagospodarowania Kraju PAN (KPZK PAN) – od 2023 roku;

– Towarzystwa Urbanistów Polskich (TUP) – od 2009; przez dwie kadencje była Prezesem Oddziału Gdańskiego Towarzystwa Urbanistów Polskich (2012-2018);

– International Society of City and Regional Planners (ISOCARP) – od 2013;

– The World Association for Waterborne Transport Infrastructure (PIANC)  – od 2024.

Współpracuje jako konsultant i ekspert z władzami lokalnymi (w szczególności miastami Gdańsk, Gdynia oraz Pomorskim Biurem Planowania Regionalnego) oraz różnymi firmami zaangażowanymi w proces planowania miejskiego i regionalnego. Krośnicka pełni lub pełniła następujące funkcje:

– Przewodnicząca Wojewódzkiej Komisji Urbanistyczno-Architektonicznej (WKUA) województwa pomorskiego (od roku 2020), w latach 2012-2020 członek WKUA;

– Zastępca Przewodniczącego Miejskiej Komisji Urbanistyczno-Architektonicznej (MKUA) miasta Gdańska (od 2024) i członkiem MKUA od 2015;

– Przewodnicząca Miejskiej Komisji Urbanistyczno-Architektonicznej (MKUA) miasta Gdyni w latach 2020-2024, w latach 2012-2020 członek MKUA;

– Przewodnicząca Miejskiej Komisji Urbanistyczno-Architektonicznej miasta Rumia (od 2020).

Prof. dr hab. inż. arch. Piotr Lorens – urbanista. Architekt Miasta Gdańska; Kierownik Katedry Urbanistyki i Planowania Regionalnego Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej. Ukończył studia podyplomowe (jako stypendysta Fulbrighta) na Uniwersytecie Harvarda i na Massachusetts Institute of Technology. Jego zainteresowania profesjonalne obejmują procesy planowania i regeneracji miast, ze szczególnym uwzględnieniem obszarów nadwodnych oraz przestrzeni publicznych. Aktywny jako wykładowca i profesor wizytujący na licznych uniwersytetach oraz konsultant w procesach planowania i zarządzania projektami odnowy miejskiej. Przez wiele lat zaangażowany w proces planowania odnowy Młodego Miasta w Gdańsku – projektu urbanistycznego dużej skali zlokalizowanego na obszarze dawnej Stoczni Gdańskiej. Związany z organizacjami międzyanrodowymi i krajowymi: ICOMOS, TICCIH, ISOCARP oraz Towarzystwem Urbanistów Polskich. Od 2020r. – cżłonek Komitetu Architektury i Urbanistyki, a od 2012 – Komitetu Przestrzennego Zagospodarowania Kraju Polskiej Akademii Nauk.

Jerzy Uścinowicz – jest architektem, nauczycielem akademickim, profesorem, kierownikiem Pracowni Architektury Kultur Lokalnych Wydziału Architektury Politechniki Białostockiej oraz wykładowcą Studium Ikonograficznego w Bielsku Podlaskim i Katedry Zabytkoznawstwa i Konserwatorstwa Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Był dwukrotnym stypendystą Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Jest profesorem Międzynarodowej Akademii Architektury.

Jest autorem 3 monografii, współautorem 5 monografii, redaktorem naukowym 6 monografii i autorem 190 innych publikacji recenzowanych, głównie z dziedziny architektury sakralnej, architektury kultur lokalnych pogranicza oraz ochrony i konserwacji zabytków. Jest członkiem 15 komitetów redakcyjnych czasopism naukowych i branżowych, w tym 10 zagranicznych. Kierował 26 projektami naukowo-badawczymi, w tym 13 międzynarodowymi.

Jest autorem 240 referatów wygłoszonych na międzynarodowych konferencjach naukowych, w tym 110 za granicą. Kierował organizacją cyklu międzynarodowych konferencji naukowych i kongresów: Architektura kultur lokalnych pogranicza (2003, 2009, 2017) i Kongresu Architektów Polskich w Białymstoku: „Architektura miasta w dialogu kultur, narodów, religii” (2005). Współorganizował 6 edycji międzynarodowych konferencji naukowo-technicznych „Budownictwo Sakralne i Monumentalne”. Był organizatorem i kuratorem 4 wystaw i 3 seminariów na Międzynarodowych Kongresach Architektów UIA w: Turynie (2008), Tokio (2010), Durbanie (2013) i Seulu (2017). Był członkiem komitetów naukowych i przewodniczącym ponad 50 sesji międzynarodowych konferencji.

Jest autorem ponad 120 większych, zrealizowanych projektów architektonicznych, architektoniczno-urbanistycznych i konserwatorskich, w tym ponad 60 obiektów i zespołów sakralnych. Jest autorem 65 indywidualnych, w tym 45 zagranicznych, wystaw tej architektury oraz 27 wystaw zbiorowych. Jest laureatem 13 konkursów architektonicznych, krajowych i międzynarodowych.

Był lub jest m.in.: profesorem International Academy of Architecture MAAM (od 2011), dyrektorem The International Union of Architects (UIA) Work Programme „Spiritual Places” (od 1995), członkiem Komitetu Architektury i Urbanistyki PAN (2003-2007, 2016-2027), członkiem zespołu nauk inżynieryjno-technicznych, ekspertem i członkiem Rady Konsultacyjnej Polskiej Komisji Akredytacyjnej (od 2012), Honorowym Akademikiem Rosyjskiej Akademii Sztuk Pięknych (НИИ РАХ), ekspertem UIA-UNESCO (od 2020), członkiem zwyczajnym i przewodniczącym Rady Naukowej Polskiego Instytutu Studiów nad Sztuką Świata (od 2012), członkiem Prezydium Zarządu Głównego Stowarzyszenia Architektów Polskich SARP (2006-2019) oraz pełnomocnikiem ds. edukacji architektonicznej oraz krajowego Zespołu Koordynacyjnego Sędziów Konkursowych SARP (od 2019), członkiem i przewodniczącym Podlaskiej Wojewódzkiej Rady Ochrony Zabytków w Białymstoku (2005-2021), członkiem Krajowej Komisji Kwalifikacyjnej Izby Architektów (2010-2018), członkiem Zespołu ds. opiniowania programów studiów architektonicznych Izby Architektów Rzeczypospolitej Polskiej (IARP), członkiem Podlaskiej Okręgowej Izby Architektów PdOIA, członkiem Zarządu Metropolitalnej Komisji Artystycznej ds. Sztuki Sakralnej oraz Metropolitalnej Komisji Opieki nad Zabytkami PAKP, członkiem Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, członkiem PKN ICOMOS, członkiem Miejskiej Wojewódzkiej Komisji Architektoniczno-Urbanistycznej w Białymstoku, członkiem Rady Architektoniczno-Urbanistycznej Miasta Lwowa.

Za działalność naukową otrzymał m.in.: Nagrodę Indywidualną I⁰ Ministra Edukacji Narodowej, Nagrodę Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, Nagrodę Aedificjum Anno 2005 SARP o. Białystok (2006), wyróżnienie Nagrody Roku SARP (2006), Nagrodę im. Księcia Konstantego Ostrogskiego (2000), Srebrny Krzyż Zasługi (2000), Nagrodę Św. Brata Alberta (2005), Złotą Odznakę Stowarzyszenia Architektów Polskich SARP (2006), Medal Św. Równej Apostołom Marii Magdaleny (2010), Nagrodę Honorową „Za zasługi dla budownictwa” Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej (2012), Medal Komisji Edukacji Narodowej (2010), Honorową Nagrodę SARP o. Białystok im. Stanisława Bukowskiego (2012), Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2015), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski „Polonia Restituta” (2019).

Dyrektor Marketingu i Public Affairs Stowarzyszenia Producentów Cementu

Wykształcenie: wyższe inżynierskie, 1993-1998 Akademia Górniczo-Hutnicza, Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki, mgr inż. specjalność: technologia chemiczna, Studia podyplomowe Ekonomika i zarządzanie firmami – Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie

Działalność:

Od początku swojej kariery zawodowej związany z branżą cementową w Polsce. Obecnie pracuje dla Stowarzyszenia Producentów Cementu, gdzie jest twórcą lub współtwórcą wielu prac i projektów związanych z zastosowaniem cementu i betonu w budownictwie. Członek krajowych i europejskich grup roboczych zajmujących się rozwojem rynku budowalnego i produktów cementowych.

Od wielu lat zaangażowany w działalność społeczną na rzecz rozwoju edukacji w budownictwie za co został wyróżniony Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Współorganizator Ogólnopolskich Warsztatów Betonowych oraz konkursu Architektura Betonowa dla studentów architektury. Organizator i juror w konkursie Polski Cement w Architekturze. Od 1998 roku redaktor kwartalnika „Budownictwo Technologie Architektura”. Członek Komitetu Organizacyjnego cyklicznie organizowanych Konferencji „Dni Betonu” (12 edycji).

Małgorzata Winiarek-Gajewska

Prezes Zarządu Grupy NDI, jest absolwentką Politechniki Gdańskiej, gdzie ukończyła studia w zakresie Budownictwa ze specjalizacją w Inżynierii Wodnej i Morskiej. Karierę w Grupie NDI rozpoczęła wiele lat temu, zdobywając doświadczenie we wszystkich kluczowych obszarach działalności, od zarządzania projektami po strukturyzację finansową i nadzór realizacyjny złożonych projektów inwestycyjnych. W 2011 objęła stanowisko Dyrektora Zarządzającego NDI SA, głównej spółki budowlanej Grupy, następnie w 2018 roku Prezesa Zarządu tej Spółki, a od 2021 roku pełni także funkcję Prezesa Zarządu Grupy NDI SA. Pod jej przewodnictwem Grupa NDI, zatrudniająca ponad 600 osób, stała się jednym z liderów na polskim rynku budowlanym, specjalizując się w realizacji zaawansowanych projektów w obszarze budownictwa kubaturowego i infrastrukturalnego.

Poza działalnością zawodową aktywnie angażuje się w rozwój młodych kadr inżynieryjnych i architektonicznych, promując inicjatywy edukacyjne oraz programy wsparcia dla młodych profesjonalistów w tej dziedzinie. Od marca 2020 roku zasiada również w Radzie Uczelni Politechniki Gdańskiej, wspierając uczelnię w działaniach rozwojowych i budowaniu zaplecza naukowego dla przyszłych inżynierów.