O POSZUKIWANIU SPÓJNOŚCI W PRZESTRZENI ŁÓDZKICH ULIC

ELŻBIETA BĘDKOWSKA

Środowisko mieszkaniowe śródmieścia, jego struktura przestrzenna, typologia tkanki materialnej oraz walory kulturowe będące dziedzictwem cywilizacyjnym miasta, wymagają starannej ochrony i należytej pielęgnacji ponieważ stanowią podstawową wartość godną zachowania. Wszelkie poczynania odnoszące się do tej materii, a w szczególności zadania rewitalizacji winny zostać opracowane i uruchomione w sposób dający pewną nadzieję na zastosowanie takich rozwiązań, które, obok innych niezwykle ważnych zagadnień, będą nade wszystko ochraniały istniejącą oraz preferowały powstanie nowej tkanki mieszkaniowej. To właśnie jej ranga tworzy fundamentalne znaczenie dla prawidłowego działania wszystkich składowych centrum miasta. Zatem funkcja mieszkaniowa śródmieścia powinna być nie tylko chroniona, ale także rozwijana, oczywiście jednocześnie z uzupełniającymi funkcjami towarzyszącymi, pomocniczymi. Natomiast wszelkie zaniechania w tym względzie prowadzą do dalszego pogłębiania się procesów degradacji zarówno tkanki jak i układu urbanistycznego. Oczywistym jest, że wszystkie interwencje zarówno te o charakterze przestrzennym, jak i społecznym czy ekonomicznym dotykające strefy śródmieścia należy precyzyjnie określić w zakresie działań, zaplanować, a także pokazać metody i skutki ich zastosowania.