ANETTA KĘPCZYŃSKA-WALCZAK

Niniejszy artykuł porusza tematykę cyfrowej ewidencji zabytków w kontekście obecnych potrzeb i możliwości technologicznych. Tekst jest prezentacją wyników pracy badawczej realizowanej w latach 2002-2004, która kwietniu 2005 roku praca uzyskała Nagrodę Ministra Infrastruktury „za twórcze rozwinięcie nauki w dziedzinie poszukiwania uniwersalnego systemu dokumentacji dziedzictwa architektonicznego”.
Artykuł zawiera przegląd zagadnień związanych z powstawaniem społeczeństwa informacyjnego; koncentruje się na zjawisku narastającego postępu technologicznego w sektorze informatycznym, zawiera argumenty przemawiające za koniecznością tworzenia danych w systemie cyfrowym. Ukazano znaczenie i rolę, jaką pełnią organizacje międzynarodowe o charakterze ogólnoświatowym i europejskim w dziedzinie ochrony dziedzictwa architektonicznego, a także jak Polska uczestniczy w tych strukturach. Omówione zostały obowiązujące standardy i metody dokumentacji zabytków w Polsce.
Studium koncentruje się na zastosowaniu najnowszych technologii dla ochrony dziedzictwa. W oparciu o analizę osiągnięć europejskich związanych z tworzeniem archiwów cyfrowych zdefiniowane zostały wytyczne dla stworzenia kompleksowego cyfrowego archiwum oraz dla udoskonalenia procesu katalogowania dokumentacji, zarządzania, ochrony i popularyzacji polskiego dziedzictwa architektonicznego.