MICHAŁ PSZCZÓŁKOWSKI

Pierwszą w Polsce kompleksową i jednorodnie zaprojektowaną realizacją w typie kampusu jest założenie Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Jako miejsce lokalizacji kampusu wybrano peryferyjną dzielnicę Bielany, zaś prace projektowe zlecono Wydziałowi Architektury Politechniki Warszawskiej. W latach 1967-1973 powstał zespół obejmujący wszystkie elementy funkcjonalne: ogólnouczelniane, naukowo-dydaktyczne oraz mieszkaniowo-socjalne, rozmieszczone odpowiednio wzdłuż dwóch prostopadłych do siebie osi.

Poza typowymi cechami modernistycznej urbanistyki, czytelne są nawiązania do uniwersalnych zasad kształtowania przestrzennego, wypracowanych na przestrzeni setek lat myśli planistycznej, zwłaszcza do nowożytnych placów publicznych, reprezentacyjnych miejsc spotkań, handlu oraz kreacji monumentalnej architektury. Niezależnie od tego kampus toruński reprezentuje charakterystyczne elementy nowoczesnej przestrzeni akademickiej, pozwalające na ścisłe powiązanie z realizacjami Europy i Ameryki. Uwagę zwraca przy tym brak, a w każdym razie sporadyczność inspiracji ze strony Związku Radzieckiego, co można tłumaczyć odmiennością organizacyjną uczelni radzieckich oraz zdecydowanego zwrotem w kierunku architektury zachodniej w okresie popaździernikowym.

SŁOWA KLUCZOWE

Toruń, Uniwersytet Mikołaja Kopernika, architektura polska 2 poł XX wieku, kampus uniwersytecki